Ik ben Ellert-Jan

Het leven is mooi!

Die 13 mei 2007 was een dag als alle andere: ik ging naar de voetbal, mijn grote hobby. In de kleedkamer kreeg ik een CVA (Cerebro Vasculair Accident; ongeluk in de bloedvaten van de hersenen). Zelf weet ik er niets meer van, maar ik ben direct naar het Universitair Medisch Centrum in Utrecht gebracht. Daarna heb ik drie weken in het ziekenhuis in Apeldoorn gelegen en na die ziekenhuisperiode heb ik zes maanden gerevalideerd.

Mijn leven veranderde totaal, zo’n CVA is een breuk in je levenslijn. Ik werkte als marketing manager nieuwe media bij Centraal Beheer Achmea en maakte thuis websites. Ik was veertig toen het gebeurde, getrouwd en vader van twee prachtige zoons van nu 16 en 13. Ik heb tijdens mijn revalidatie hard geknokt. Nu loop ik weer zelfstandig, terwijl ik eerst een rolstoel en daarna een stok nodig had. M’n rechterbeen trekt nog iets, maar ik ben hartstikke blij dat ik weer zélf kan lopen.

Als de ander in mijn tempo meegaat, kunnen we samen veel bereiken.

Ik ben een positief mens, ik kijk naar wat er wél kan in plaats van naar dat wat er niet (meer) kan. Toen er afasie* bij mij werd geconstateerd, reageerde ik daar eigenlijk heel relaxed op. Het is me overkomen, pech… De situatie is zoals die is. Weet je? Het kan iedereen gebeuren en het heeft geen zin om er boos of verdrietig over te zijn. Ik ga door! Anderen vinden het soms lastig om te begrijpen dat ik er zo in sta, maar dat is hoe ik ben, ook vóór mijn CVA. Ik houd van duidelijkheid, structuur, kort en krachtig. Ik gebruikte vroeger al liever tien dan honderd woorden! Ik vraag mensen nu regelmatig om even te wachten. Dan praten, denken of doen ze te snel. Dat lukt me niet. Als de ander in mijn tempo meegaat, kunnen we samen veel bereiken.

Mijn iPad is erg belangrijk voor me. Ik communiceer ermee als het me niet lukt om de juiste woorden te vinden. Dan typ ik wat in of laat ik een website zien. Ik heb een speciale app, waarmee ik op het beeldscherm kan schrijven, data en namen bijvoorbeeld. Die nieuwe technologieën zijn voor mij heel waardevol. Ik ben dan zelf ‘in control’ en niet afhankelijk van anderen. Binnenkort krijg ik een leespen. Daarmee kan ik over een tekst gaan en dan leest de pen de tekst voor. Geweldig!

Na mijn CVA ben ik gaan schilderen. Eigenlijk ging me dat heel gemakkelijk af. Schilderen is echt ontspanning voor me. Ik schilder een paar keer per week, onder meer bij het Centrum voor Niet Aangeboren Hersenletsel van Siza. Ik werk veel samen met Ank, kunstenares en activiteitenbegeleidster bij Siza. Ze is anders dan ik, maar we begrijpen elkaar heel goed. Ze geeft me handvatten om m’n schilderijen naar een hoger niveau te brengen. In de loop der jaren heb ik m’n eigen stijl ontwikkeld. Ik gebruik verschillende technieken en werk meestal abstract met veel kleur. Schilderen – en schrijven ook – doe ik met m’n linkerhand. Vóór m’n CVA was ik rechtshandig, maar die arm en hand zijn uitgevallen. De schilderijen die ik maak vertellen mijn verhaal en Ank helpt me om de juiste woorden bij een schilderij te vinden. Dat doen we vooral als we exposeren, zodat mensen weten waar mijn werk voor staat.

Samen kijken we naar nieuwe mogelijkheden en gaan we de wereld in.

Het mooie van Ank en van Siza is dat ze met me meebewegen. Ze zien wie ik ben en wat ík nodig heb. We zijn gelijkwaardig. Samen kijken we naar nieuwe mogelijkheden en gaan we de wereld in. Waar kan ik binnen de maatschappij mijn specifieke kwaliteiten inzetten? Ik maak bijvoorbeeld graag contact, leg verbindingen met mensen. Dat verwachten mensen niet altijd van mij, omdat praten niet zo makkelijk gaat. Ik vind dat zelf geen enkel probleem, ik geef zelfs lezingen en presentaties. Dan vertel ik over ‘mijn’ afasie. Het is meestal muisstil en mensen stellen me vaak allerlei vragen. Die kan ik prima beantwoorden, als we met elkaar maar de tijd nemen. Da’s toch prachtig?

*Wat is afasie?
Als het taalcentrum in de hersenen beschadigt, bijvoorbeeld door een CVA, kan de taalstoornis afasie optreden. Afasie is er in veel verschillende vormen. Mensen kunnen bijvoorbeeld geen woorden meer vinden. Dat geldt voor Ellert-Jan. Daarnaast kost het praten en begrijpen van tekst hem veel moeite. Korte woorden zijn begrijpelijk voor Ellert-Jan, langere woorden met meerdere lettergrepen zijn lastig. Hij werkt daar met behulp van logopedie hard aan.