Ik ben Daniël

Daniël heeft zijn plek gevonden

Daniël woont op ’s Koonings Jaght. Hij houdt ervan om grapjes te maken en kan hard lachen als je bijvoorbeeld struikelt of iets vergeet. Met zijn humor haalt hij de begeleiding soms even uit de automatische piloot. Maar soms heeft hij het ook moeilijk. Bijvoorbeeld als het druk is, of met feestdagen omdat hij dan te veel spanning ervaart. Daarom vindt hij het fijn dat de begeleiding dicht bij hem is.

Daniël heeft het Cornelia de Lange syndroom. Daardoor heeft hij een verstandelijke beperking en moeilijk verstaanbaar gedrag. ‘Hij heeft heel veel humor en is dol op koffie. Hij heeft mensen om zich heen nodig als baken,’ vertelt Dominique. Ze was tweeënhalf jaar lang de regiebegeleider van Daniël. ‘Je moet met hem een evenwicht vinden. Het moet spannend zijn, maar niet te spannend. En ook niet te saai, want dan verveelt hij zich. Het is eigenlijk een continu spel zodat hij zijn dag goed doorkomt.’

Daniëls cliëntvertegenwoordiger knikt instemmend. John is er met zijn partner Kitty voor belangrijke beslissingen in Daniëls leven. Eens per maand logeert Daniël bij hun. ‘Hij heeft altijd een interne spanning, daardoor kan hij uit balans raken. Maar dat hoort bij hem en we hebben allerlei manieren om ermee om te gaan.’ Dominique: ‘Als hij het moeilijk heeft, heeft hij ons nodig om hem te helpen ordenen met waar hij tegenaan loopt. Soms knalt het even, maar daarna is het ook weer goed omdat we er voor hem zijn. We vertellen hem dat we snappen dat hij het moeilijk heeft. Dan kan hij zijn rust weer vinden.’

“Als hij het moeilijk heeft, heeft hij ons nodig”

Kwestie van durven
Daniël heeft de laatste jaren veel stappen gezet. ‘Door overleg met collega’s, John en Kitty en ook door een kwestie van durven, is de waardigheid van zijn leven verhoogd. We zoeken altijd naar manieren om het beter te maken. Zo voelt hij zich niet altijd begrepen. Hoe kunnen we hem helpen met communiceren? Een i-Pad is misschien de uitkomst. We oefenen nu met hem zodat hij de i-Pad kan gebruiken. We betrekken technologie of andere ondersteuners als dat nodig is,’ vertelt Dominique.

Ook de dagbesteding is belangrijk voor Daniël. Hij loopt er zelf naartoe. ‘Hij zwemt, wandelt –hij loopt voorop-, doet klusjes of klein theater. Daar worden de zintuigen geprikkeld met bijvoorbeeld bellenblaas, geuren en muziek.’ John vult aan: ‘het park hier is geweldig voor hem. Hij kan hier wandelen en sjouwen en daar wordt hij blij van.’

Belangrijke band
Dominique: ‘Daniël, John en ik hebben een belangrijke band. Daniël kan zich niet verstaanbaar maken. John en ik zijn daarom zijn ogen, oren en mond. Wij moeten zien hoe het met hem gaat. We dragen ideeën aan voor een zo waardig mogelijk bestaan. Maar het hoeft niet altijd serieus en beladen te zijn, we moeten ook grapjes kunnen maken.’

"Hij heeft zijn plekje hier gevonden"

‘Die band is belangrijk’, vindt ook John. ‘Je wil dat het goed gaat met Daniël, dus je moet helder communiceren. Je wil horen als het goed gaat, en ook als het slecht gaat. Dan kijken we wat we kunnen doen. Daniël is altijd het uitgangspunt. Er is van alles wat zijn welzijn kan beïnvloeden, van nieuwe medewerkers tot feestdagen, maar voor hem moet het fijn zijn. En daar heb je begeleiders voor nodig.’

Er zijn wanneer het nodig is
Dominique is trots op Daniël: ‘Hij heeft veel bereikt. Het zijn kleine stapjes, maar voor hem grote successen. En hij helpt mij om als begeleider te groeien.’ John is de begeleiding dankbaar: ‘Hij heeft ze nodig. En ze zijn er voor hem wanneer het nodig is. Op goede en slechte momenten. Ze begrijpen hem en handelen ernaar. Dat is het fijnste wat er is. Ik ben er niet, want hij woont hier. Maar ik wil wel dat het prettig voor hem is. Dat hij gewaardeerd wordt in zijn zijn. Ik heb het idee dat hij hier goed zit. Hij heeft zijn eigenheid en plekje hier gevonden.'