Ik ben Sharon

Het is fijn om bezig te zijn

Vandaag is een speciale dag: ik ga naar Vitesse! Ik ben een echte fan. In mijn kamer heb ik posters en ik slaap natuurlijk onder een Vitesse-dekbed! Met Alex, mijn begeleider, ga ik zo naar het stadion. We hebben daar een vergadering voor een project. Dan vertel ik over mijn beperking. Ik heb ook epilepsie en ben halfzijdig verlamd. Maar ik doe alles gewoon met één hand. Dat gaat prima!

In 2007 kwam ik bij Siza wonen. Eerst op een andere locatie, daar ging ik naar school. Nu werk ik en daarom ben ik verhuisd. Ik kan vanaf hier naar m’n werk lopen, dat is erg handig. De begeleiders van Siza helpen me goed en leren me om dingen zelf te doen. Daar ben ik trots op! Een paar mensen die bij mij in hetzelfde huis wonen ken ik van vroeger. Sommigen van hen kunnen niet praten. Da’s wel eens moeilijk, maar ze kunnen er niets aan doen. Het is toch gezellig!

Ik werk vier dagen in de week, want ik vind het fijn om bezig te zijn en anderen te helpen. Het werken bij de kleuters op een school in de buurt vind ik het allerleukst! Op dinsdagochtend gaan we er met een groepje naar toe. Ruud, één van de begeleiders, legt uit wat we die dag gaan doen. Ik heb er al veel geleerd: ik zorg dat de potloden geslepen zijn en doe sorteerwerk. Met elkaar maken we ook de klassen en de WC’s schoon. Pleinwacht hebben vind ik superleuk! Dan let ik goed op alle kindjes. En ik ga ook in de klas helpen met knutselen en plakken. Leuk hè?

De begeleiders van Siza helpen me goed en leren me om dingen zelf te doen. Daar ben ik trots op!

Soms geef ik ook rondleidingen. Ik vind het leuk om verhalen te vertellen over onze woning of het activiteitencentrum waar ik ook werk. Er komen allerlei verschillende mensen: mensen uit de buurt, vrijwilligers, stagiaires en leerlingen. Dan vertel ik wat ik doe en waar ik blij van word.

Ik kan veel zelf, maar soms heb ik een beetje hulp of een steuntje van de begeleiders nodig. Boris, onze knutselman, heeft speciaal voor mij een plankje bij de wasmachine gemaakt. Daar kan ik tegenaan leunen en daardoor kan ik zelf de was doen! En ik zet nu ook de koffiekar klaar. Eerst kon ik dat niet. Alex en de andere begeleiders helpen me met de dingen die ik niet helemaal zelf kan of ze leren me hoe ik het wél kan doen. Dat is heel fijn. Ik bel nu bijvoorbeeld ook met de taxi als ik naar de schoenmaker moet. Eerst deden de begeleiders dat voor mij. Ze hebben me uitgelegd hoe dat moet en nu kan ik het zelf.

Oh ja, en ik doe ook de afwas.

Op maandag, dinsdagmiddag en donderdag werk ik in de ondersteuningsgroep van het activiteitencentrum hier in de buurt. Daar komen cliënten en mensen uit de buurt. Ze drinken een kopje koffie of praten met elkaar. Ik heb veel geleerd: ik maak koffie en thee en maak met anderen de lunch klaar. En ik breng de was rond en versnipper papier. Oh ja, en ik doe ook de afwas.

Op vrijdag komen er oudere mensen naar de dagbesteding in het activiteitencentrum. Ik vind het fijn om hen te helpen, want ze kunnen niet meer alles zelf. Ik help dan bijvoorbeeld bij het eten. Een vriend van mijn vader woonde in een bejaardentehuis. Als ik met mijn vader meeging, dan hielp ik hem ook. Die vriend is nu overleden, maar dat werk deed ik graag.

Nu moet ik snel weg, want de training bij Vitesse is begonnen. Daarna gaan we naar de voetballers en dan wil ik natuurlijk wel een handtekening!