Albert leert leven met NAH - Siza
Cookie instellingen

Onze website maakt gebruik van cookies voor een optimale gebruikerservaring. Wilt u de website bezoeken en cookies accepteren?
Lees ons privacy beleid.

Je browser is verouderd en geeft deze website niet correct weer. Download een moderne browser en ervaar het internet beter, sneller en veiliger!

Zoeken

Albert leert leven met NAH

Albert Mekking woont nu sinds zes jaar aan de Schorpioensstraat in Apeldoorn, waar hij samen met Pia zo zelfstandig mogelijk leeft en leert omgaan met zijn niet-aangeboren hersenletsel (NAH). In het leven van Albert speelde de politie een centrale rol, tot een auto-ongeluk alles veranderde. Hij deelt zijn verhaal over het leven met NAH.

De tijd voor het ongeval

Albert begon zijn loopbaan bij de politie in Amsterdam. Hij hield heel erg van zijn werk, maar aan die passie kwam een onverwacht einde. Hij kreeg een ernstig auto-ongeluk, met hersenbeschadiging tot gevolg. Hij raakte in coma en toen hij na twee maanden wakker werd, begon een lang revalidatieproces waarbij hij alles opnieuw moest leren.

Een reis naar herstel

Het was een moeilijke tijd voor Albert. "Het voelde alsof ik in een diep gat viel", herinnert hij zich. "Ik moest opnieuw beginnen met alles wat ik vroeger normaal vond, en moest alles herontdekken. Ik vond het moeilijk om de juiste woorden te vinden. Eigenlijk alles was lastig", deelt Albert openhartig. Van simpele taken tot moeilijkere dingen, Albert stond voor de uitdaging om zijn leven opnieuw in te vullen. Hij kon niet goed meer praten, en ook niet meer auto- en motorrijden. Dit deed hem verdriet. "Ik mag door het ongeluk niet meer autorijden. Mijn ogen zijn te slecht en mijn reactievermogen is niet meer goed.” Nu, 18 jaar later, verplaatst Albert zich alleen nog met zijn scootmobiel.

Terug in dienst

Na het auto-ongeluk en de daaropvolgende revalidatie bij Klimmendaal, wilde Albert heel graag terug naar zijn oude werk bij de politie. "Ik heb ook altijd bij de politie gewerkt", deelt hij. Hij belde zijn commandant om te vragen of er nog mogelijkheden waren om bij te dragen aan het politiewerk. Zijn commandant zag een kans en vertelde hem over een nieuw project in Arnhem. Albert twijfelde, maar besloot het te doen. Het nieuwe project zou intensief zijn en hij zou veel moeten studeren en trainen. "Je moet toch weer met je neus in de boeken", zegt Albert. Maar hij ging ervoor. Na vele uren van studeren en blokken, slaagde hij voor zijn examens. "Ik kan daar heel trots op zijn!", zegt hij terwijl hij zijn diploma's en dienstnummer met een glimlach laat zien.

Niet meer hetzelfde

Maar na een lange carrière bij de politie, kwam er in november 2001 dan toch een einde aan het dienstverband van Albert. "Lichamelijk en geestelijk was het te zwaar." Het was een moeilijke beslissing, maar hij voelde dat hij niet langer kon doorgaan. Hij had nog veel te verwerken na het ongeluk en van Klimmendaal kreeg hij een oproep om verder te gaan met zijn revalidatie. Het afscheid nemen van zijn collega's en het vak waar hij zoveel van hield, was zwaar.

Een nieuw begin

Na zijn revalidatie ging Albert in Arnhem wonen, waar hij Pia ontmoette. Samen begonnen ze een nieuw hoofdstuk in hun leven. Eerst op Het Dorp en later in Apeldoorn. Met de ondersteuning van thuisbegeleiding woont Albert heel fijn bij Siza.