In gesprek met Loes - Siza
Cookie instellingen

Onze website maakt gebruik van cookies voor een optimale gebruikerservaring. Wilt u de website bezoeken en cookies accepteren?
Lees ons privacy beleid.

Je browser is verouderd en geeft deze website niet correct weer. Download een moderne browser en ervaar het internet beter, sneller en veiliger!

Zoeken

In gesprek met Loes

Loes van Eldik, 66 jaar, viert dit jaar een ongelooflijke mijlpaal: zij werkt bijna 50 jaar bij Siza! Zo'n lange tijd werken bij Siza, hoe is dat?

50-jarig jubileum in zicht

Loes heeft altijd in de zorg gewerkt. Ze begon op ’s Koonings Jaght. Daarna werkte ze een hele tijd op een woning in Rijkerswoerd. Mooi en bijzonder werk. Vanaf april 2023 ben ik gestopt met werken op de woning. Nu werkt ze sinds december 2022 op het activiteitencentrum Rijkerswoerd. "Het contact met de cliënten houdt me levendig en betrokken bij de maatschappij. Ik word nog elke dag blij van het werken met de cliënten. Dat is waarom ik het al zoveel jaar doe. Je bent natuurlijk de oren en handen van de cliënten. Soms vragen ze niet direct wat ze precies willen, maar samen komen we er wel uit. Dat maakt het heel erg waardevol."

Zorgverlening is nu meer persoonsgericht - Loes van Eldik

Wat je geeft, krijg je terug

Loes had geen idee wat ze kon verwachten. Werken op een woning is anders dan op een activiteitencentrum. Nu ze bij het activiteitencentrum werkt, vindt ze het heel erg leuk! Ze is de hele dag beschikbaar voor de cliënten. Er is veel één-op-één contact en ze voelt zich sterk betrokken bij hun welzijn. Ze zegt: "Mijn motivatie komt voort uit het centraal stellen van de cliënt. Niet de organisatie, maar de cliënt staat voorop." Ze waardeert de eerlijkheid en oprechtheid van de speciale groep mensen. Ze benadrukt: "Wat je geeft, krijg je terug, en dat maakt dit werk zo waardevol voor mij."

Vroeger en nu

Loes kijkt terug op de positieve veranderingen in de zorg bij Siza de afgelopen 50 jaar. Ze startte bij Siza toen ze 17 jaar oud was. Ze begon in de keuken bij Paviljoen Dennenhoek. Loes begon daar omdat ze nog geen 17 jaar was en je pas vanaf je 17e op de groepen mocht werken. Ze merkt op dat de zorg vroeger strikter was, met vaste bezoekdagen voor ouders en een meer groepsgerichte aanpak. Helemaal in het begin droeg Loes zelfs een uniform met een schort. Cliënten werden vroeger vooral benaderd vanuit een medisch model. Het ging vooral over gezondheid. Loes geeft aan dat de administratieve taken zijn toegenomen, maar dat cliënten nog steeds het belangrijkste zijn. Daar ligt de prioriteit. De zorgverlening is nu meer persoonsgericht en effectiever. Haar conclusie: "Vergeleken met vroeger zijn er hele positieve veranderingen. Het is veel meer gericht op de individuele behoeften van de cliënten, en dat is beter voor hen. "Pensioen? Daar denk ik niet aan. Zolang ik plezier heb en voldoening haal uit mijn werk wil ik nog na mijn pensionering wat blijven werken. Contact met collega's en cliënten is voor mij belangrijk en erg waardevol. Mijn passie voor het werken met mensen met een verstandelijke beperking is nog steeds even fel als toen ik begon.”