Weer thuis voelen bij de CCR
Martin werd geboren in Arnhem, verhuisde naar Rotterdam, maar keerde uiteindelijk terug naar zijn geboorteplaats. Op zijn zeventiende begon hij al te werken en in 1999 werd hij beveiliger. Hij werkte tot 2011 als beveiliger, totdat hij werd getroffen door twee hersenbloedingen. Dit veranderde zijn leven. Sindsdien is zijn rechterkant volledig verlamd. In 2014 solliciteerde Martin voor de eerste keer bij de CCR, maar destijds was de organisatie nog te druk voor hem. Twee jaar geleden, na het zien van een vacature in de SizaKrant, besloot hij opnieuw te solliciteren. Nu voelt Martin zich helemaal thuis in de centrale cliëntenraad.
Meedoen en meetellen
De centrale cliëntenraad heeft een grote invloed gehad op Martins leven. Hij geeft aan dat hij zonder de CCR een hele andere richting zou zijn opgegaan. De CCR biedt hem niet alleen de kans om mee te doen en mee te tellen, maar heeft ook bijgedragen aan zijn persoonlijke ontwikkeling en positiviteit. “Ik ben erg dankbaar dat ik dit mag doen”, zegt Martin. Martin vindt het belangrijk om te benadrukken dat iedereen in de CCR zijn of haar eigen kwaliteiten heeft. Hoewel hij zichzelf omschrijft als een rustige luisteraar, ziet hij dit juist als een kracht binnen de groep. De CCR biedt hem de mogelijkheid om op zijn eigen manier bij te dragen, wat essentieel is voor zijn gevoel van betrokkenheid en waardering. Toegankelijkheid is een cruciaal aspect voor Martin om volledig te kunnen meedoen in de CCR. Sinds de coronapandemie vinden de meeste vergaderingen online plaats via Teams, wat voor Martin een ideale oplossing is. Het bespaart hem de moeite van reizen en maakt het makkelijker om actief deel te nemen. Naast de CCR-vergaderingen krijgt Martin ook ondersteuning bij de voorbereiding en notulen. Dat waardeert hij enorm.
Groeien als persoon
Martin moedigt andere cliënten aan om ook lid te worden van de CCR. Zijn advies: “Wees jezelf.” Hij benadrukt het belang van persoonlijke ontwikkeling en het begrip dat iedereen zijn eigen tempo heeft in het bijdragen aan de CCR. “Je mag ook verwachten dat iemand bijdraagt, maar je moet het ook de tijd geven en rekening houden met de beperking die iemand heeft.”
