Zorg op poten
“Ik heb autisme en ben daardoor extra gevoelig voor prikkels, zoals fel licht, geluiden en geuren. Als ik bijvoorbeeld langs een kaaswinkel loop, hou ik mijn adem in. Al die prikkels werden mij op mijn woonlocatie te veel. Uiteindelijk besloot ik terug naar mijn ouders te gaan, omdat ik de situatie niet meer trok. Via mijn regiebegeleider werd er een traject met Zorg op Poten aangevraagd.” Zorg op Poten biedt individuele cliëntondersteuning, gecombineerd met de inzet van een psychosociale hulphond. Dit traject paste goed bij Jesse: “Ik heb altijd al een grote liefde voor dieren gehad, vooral voor honden.”
De begeleider van Zorg op Poten, Ouisal, kwam samen met hulphond Taran langs op Jesse’s werk. Er werd een interventieplan opgesteld. Jesse: “Het doel van de therapie was dat ik weer ging wonen in mijn appartement en me daar veilig kon voelen.”
Ouisal: “Na een kennismaking op Jesse’s werk, verplaatsten we onze sessies naar de algemene ruimte op zijn woonlocatie. Daar deden we oefeningen om Jesse te helpen dichter bij zijn gevoel te komen en te leren hoe hij met die gevoelens om kan gaan. Taran speelde hierin een grote rol; de hond werd gebruikt als middel om emoties te ervaren.”
Jesse leerde zijn gevoelens te categoriseren in groen, geel en rood. Jesse: “Ik merk dat ik nu steeds vaker in het groene gedeelte kan blijven. Als ik me ‘geel’ voel, weet ik nu wat ik moet doen om weer naar groen te gaan.” Samen met Ouisal en Taran werkten ze met een emotiekaart, waarbij ze de emoties van de hond koppelden aan die van Jesse. Oefeningen hielpen Jesse om los te laten en zijn gevoelens te verwerken.
Ouisal: “Toen dat beter ging, durfde Jesse stap voor stap weer naar de inloopmomenten op zijn woonlocatie te gaan, waar hij andere bewoners ontmoet. Toen dat beter ging, ging hij ook weer naar zijn eigen appartement. Eerst alleen even kijken, later ook koken en schoonmaken. Dat waren al best hele grote stappen. Door de aanwezigheid van Taran voelde Jesse zich veilig en kreeg hij steeds meer zelfvertrouwen. Taran luistert namelijk niet zomaar; je moet de juiste motivatie hebben. Taran kon bijvoorbeeld geen balletje oppakken, maar toen Jesse dat met haar ging oefenen, deed ze dat uiteindelijk wel. Dit gaf Jesse een enorme boost in zijn zelfvertrouwen.”
Inmiddels is het traject afgerond en Jesse is bezig om weer volledig in zijn appartement te gaan wonen. Jesse: “Ik ga Ouisal en Taran wel missen, het was altijd zo gezellig.” Jesse slaapt nu iedere week al twee nachten in zijn appartement, bezoekt dagelijks de inloop en heeft weer een eigen plekje. Jesse: “Ik ga elke dag naar mijn appartement, soms om tv te kijken of om te eten. Het voelt echt weer als mijn eigen plek.”