2 herseninfarcten
Ancil: Eenmaal thuis kreeg ik meer klachten; de linkerkant van mijn lichaam werkte niet goed meer. Ik werd naar het ziekenhuis verwezen voor onderzoeken. Ik stond midden in het leven, iets ergs kon mij toch niet overkomen? Ik bleek twee herseninfarcten te hebben gehad. Het was een klap in mijn gezicht.
Ik revalideerde zes maanden op locatie. Daarna wilde ik mijn leven weer oppakken en een baan zoeken. Maar alleen al bij het kijken naar vacatures verkrampte mijn lichaam. Wat moest ik nu? Ik verloor mensen om mij heen. Er was onbegrip. Ik zat maar thuis, er was niks aan mij te zien. Was het nu niet eens klaar?
Een warm bad
Tijdens een afrondend gesprek bij het revalidatiecentrum gaf ik aan dat het niet goed ging. Ik werd verwezen naar het Regionaal Expertisecentrum voor niet-aangeboren hersenletsel van Siza.
Het voelde als een warm bad waarin ik terechtkwam. Er was een fijne club lotgenoten met wie ik wekelijks fysieke en cognitieve training had. Ook had ik een thuisbehandelaar met wie ik een goede klik had. Toen kwam het besef: ik word niet meer de oude. Het was een rouwproces waarin ik begeleid ben door Siza. Het heeft mij veel gebracht. Ik heb geleerd dat ik nog steeds van betekenis kan zijn. In mijn oude leven heb ik heel hard gerend en alle ballen hooggehouden. Nu ben ik veel bewuster van mijzelf, wie ik ben en wat ik kan. Ik zie wat mijn kwaliteiten waren en wat ze nu zijn. Ze komen veelal overeen, daardoor is er weer ruimte voor nieuwe dingen.
Anders kijken
Ik wandel veel, het geeft mij rust. Onderweg zie ik zoveel mooie dingen, die fotografeer ik. Door de camera kijk je heel anders naar de wereld. Zo kon ik ook anders kijken naar mijn leven: het is zoals het is, daarmee heb ik leren omgaan.
Benieuwd hoe het nu met Ancil gaat?
Een aantal jaren na dit interview hebben we haar opnieuw gesproken. Klik op de knop hieronder om het interview te lezen.